Maleisië roept op tot generatieverbod op tabak
In het begin realiseren tieners zich misschien niet hoe hun eerste sigaret tot nicotineverslaving kan leiden. Afgezien van actief roken, kunnen kinderen thuis worden blootgesteld aan passief roken, waardoor ze ook hun recht op een goede gezondheid worden ontnomen.
In Maleisië hebben individuele rechten vaak geen prioriteit, waardoor de overheid zich kan bemoeien met bijna elk aspect van het leven van haar burgers. Helaas zou deze buitensporige controle over het dagelijks leven van mensen juist datgene kunnen zijn dat de minister van Volksgezondheid Khary Jamaluddin ervan weerhoudt om op te komen voor het verbod op roken en e-sigaretten voor toekomstige generaties.
Volgens het voorstel zou het iedereen die vanaf 1 januari 2005 is geboren – die volgend jaar 18 wordt en dus de wettelijke rookleeftijd heeft – worden verboden om ooit kopen tabaks- of dampproducten. Dit zou in feite betekenen dat niemand die na deze datum is geboren, tijdens zijn leven legaal zou kunnen roken.
En terwijl de Maleisische regering harde, wettelijk vastgelegde straffen tolereert in een schijnbaar onofficieel sociaal contract met haar burgers dat een goede kwaliteit van leven belooft in ruil voor grondwettelijke rechten, kan het verbod op roken de Maleisische arbeidersklasse boos maken, die gewoon willen ontspannen met rook na een lange dag werken.
De kwestie van individuele rechten en persoonlijke vrijheid resoneert daarom vrij sterk onder het Maleisische volk. En als je kijkt naar de raciale en religieuze context van Maleisië, is het niet moeilijk te begrijpen waarom. Gewoonlijk mogen moslims tabak en vape roken, omdat het niet als haraam of verboden wordt beschouwd. Daarom kan een verbod op deze producten als oneerlijk worden beschouwd. Dit heeft leidde tot oproepen voor een verbod op alcohol en nachtclubs.
Hoewel Khaary dergelijke eisen misschien niet ondersteunt, zou de volgende regering dat wel kunnen. Als het Parlement het op leeftijd gebaseerde verbod op tabak en vapen goedkeurt, kan dit een precedent scheppen voor toekomstige verboden. Volgens statistieken is het rookgedrag het hoogst onder de onderste 40% van de verdieners. Dit betekent dat parlementsleden uit lagere inkomenskringen het rookverbod hoogstwaarschijnlijk niet zullen steunen, aangezien roken in de volksmond wordt gezien als de enige vorm van amusement voor de armen.
In een dergelijke setting mogen gezondheidsadvocaten de potentiële politieke druk niet negeren. Het is belangrijk om te onthouden dat dit soort verboden verder gaat dan het beschermen van de volksgezondheid - ze maken ook inbreuk op de persoonlijke vrijheid. Naar mijn mening, als een libertariër, de verbod op sigaretten en vapen is enigszins overbodig, gezien het feit dat de Maleisische regering roken op openbare plaatsen al heeft verboden. Ik begrijp het idee erachter, namelijk om niet-rokers te beschermen tegen passief roken. Een volledig verbod lijkt echter een overdreven reactie.
Individueel recht op gezondheid voor tieners
Volgens de 2005 British Medical Journal artikel, Voorstanders van tabaksontmoediging moeten voorrang geven aan persoonlijke autonomie boven commerciële belangen om een beroep te kunnen doen op de hoogste ethische normen.
Kamerlid Syed Saddiq Syed Abdul Rahman gaf aan dat hij niet mag stemmen voor het voorgestelde cohortverbod op roken en vapen vanwege de mogelijke gevolgen voor kleine detailhandelaren en het wegnemen van persoonlijke vrijheden.
Dr Helmy Haja Mydin stelt dat het waargenomen individuele recht om te roken illusoir wordt gemaakt door verslaving aan nicotine. Als het gaat om personen onder de 18 jaar, wordt hun individuele recht om verslavingsvrij te zijn enigszins geschonden wanneer ze beginnen met roken. Ongetwijfeld verliezen kinderen ook hun recht op gezondheid nadat ze zijn blootgesteld aan schadelijke passief roken van hun ouders.
Geen straf voor individuele sigarettenconsumptie
Recent gegevens van de WHO blijkt dat de wereldwijde populatie tabaksgebruikers krimpt. Hoewel de Maleisische wetgever Khairy Jamaluddin werkt aan een rookvrije staat, kan dit niet worden bereikt zonder voldoende ondersteunende maatregelen.
Deze omvatten een betere toegang tot: nicotinevervangende therapie en stoppen met roken diensten en een groter publiek bewustzijn van deze producten en diensten. Ook zou er geen straf moeten zijn voor personen die tabaksproducten consumeren of bezitten. In plaats daarvan zouden tabaksretailers het doelwit moeten zijn van handhaving.
Er is een respijtperiode nodig om de infrastructuur en communicatie mogelijk te maken die nodig zijn om het verbod te ondersteunen. Daarom zou de handhaving pas in 2023 moeten beginnen om tijd te hebben om alles op zijn plaats te krijgen voor een succesvol verbod.
E-sigaretten uitsluiten van Generation Ban
In het UK en Nieuw Zeeland, behandelen gezondheidsinstanties e-sigaretten als een hulpmiddel om rokers te helpen stoppen. Dit komt omdat vapen veel minder schadelijk is dan het roken van sigaretten. Het kiezen van het minste kwaad kan een effectievere benadering van de volksgezondheid zijn dan de onrealistische ambitie om alle tabaks- en vape-producten volledig te verbieden.
De vape- en e-sigarettenindustrie in Maleisië is niet gereguleerd. In dat geval zou de regeling nodig zijn als de MOH vapen zou gebruiken als hulpmiddel bij het stoppen met roken. Het doel van een tabaksvrije generatie is prijzenswaardig, maar wettelijke dwang zou het secundaire en niet het primaire instrument moeten zijn om persoonlijk gezondheidsgedrag te veranderen.
